Keç­­­miş­­­də

vağ­­­za­­­lın­­­dan gö­­­rü­­­nən

Lən­­­kə­­­ran ma­­­ya­­­kı

ən azın­­­dan ilk po­­­e­­­tik

mən­­­zə­­­rə­­­si­­­dir hə­­­ya­­­tı­­­mın.

Atam

ma­­­ya­­­ka bax­­­ma­­­dan,

mu­­­ğam züm­­­zü­­­mə­­­sin­­­də,

ge­­­cə qa­­­ta­­­rı­­­na­­­can

en-uzu­­­nu­­­nu öl­­­çər­­­di,

tu­­­ta­­­lım,

mə­­­nə al­­­dı­­­ğı may­­­ka­­­nın.

Yad­­­da­­­şım­­­da

ya­­­nan ma­­­yak

özü çox­­­dan

sö­­­nüb­­­sə də,

dü­­­nən yol­­­da evə ki­­­mi

ata­­­mı an­­­dı­­­rıb mə­­­nə

əsas xa­­­ti­­­rə­­­lə­­­ri­­­mə

əla­­­və ki­­­mi.

 

3.II.1998